از ملحق شدن همسر بزرگوارش امّ سلمه به «اصحاب كسا» شد-، تا هنگام مرگ،[628] به گونه‌اى بود كه هيچ گونه اختلافى در مفهوم و مصداق «اهل بيت» باقى نمى‌گذاشت و در زمان حيات ايشان، جز گروه خاصّى از نزديكان پيامبر صلى الله عليه و آله كه از نظر علمى و عملى، شايستگى هدايت و رهبرى امّت اسلامى را داشتند، كسى مدّعى اين عنوان نبود.[629]

بنا بر اين، هر گونه شبهه در مفهوم و مصداق «اهل بيت» در آيه تطهير و حديث ثقلين، در برابر سخنان صريح و روشن پيامبر صلى الله عليه و آله در تفسير اين عنوان و سيره عملى ايشان در اين زمينه، فاقد ارزش علمى است.

قابل توجّه، اين كه: مضمون حديث ثقلين و تأكيد پيامبر خدا بر اين نكته كه قرآن و اهل بيت، تا قيامت با هم هستند و جامعه اسلامى موظّف به پيروى از آنان است، به روشنى دلالت دارد كه مصاديق «اهل بيت»، به اصحاب كسا- كه آخرين آنان (امام حسين عليه السلام)، پنجاه سال پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله به شهادت رسيد- منحصر نيستند؛ بلكه چنان كه در شمارى از احاديث اهل بيت عليهم السلام بدان تصريح گرديده است، نُه تن از فرزندان حسين عليه السلام نيز بدان افزوده مى‌شوند. امام على عليه السلام در تبيين معناى «عترت پيامبر صلى الله عليه و آله» مى‌فرمايد:

أنا وَ الحَسَنُ وَ الحُسَينُ وَ الأئِمَّةُ التِّسعَةُ مِن وُلدِ الحُسَينِ، تاسِعَهُم مَهدِيُّهُم وَ قائِمُهُم، لا يُفارِقونَ كِتابَ اللَّهِ وَ لا يُفارِقُهُم حَتَّى‌ يَرِدوا عَلى‌ رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله حَوضَهُ.[630]

من و حسن و حسين و نُه امام از فرزندان حسين- كه نهمين آنان، مهدى و قائم‌

[628]. ر. ك: ص 101( بخش يكم/ فصل چهارم: درود فرستادن پيامبر صلى الله عليه و آله بر اهل بيت عليهم السلام و تخصيص‌ايشان در امر به نماز).

[629]. براى آگاهى بيشتر، ر. ك: ص 23( بخش يكم: مصاديق« اهل بيت»).

[630]. ر. ك: ص 142 ح 120.