6/ 8 حديث حقيقتِ اسلام‌

129. عيون أخبار الرضا عليه السلام‌- به نقل از فضل بن شاذن-: مأمون از امام رضا عليه السلام درخواست كرد كه حقيقتِ اسلام را به طور موجز و مختصر، برايش بنويسد.

ايشان برايش چنين نوشت: «حقيقتِ اسلام، گواهى دادن به اين است كه معبودى جز خداى يگانه و بى‌انباز نيست و معبودى است يكتا، يگانه، تك، بى‌نياز، قائم به ذات، شنوا، بينا، توانا، ديرين، پاينده، ماندگار، دانا كه هيچ نادانى‌اى در او راه ندارد، توانا كه هيچ ناتوانى‌اى در او نيست، بى‌نياز كه هرگز نيازمند نمى‌شود و دادگر كه هيچ گاه ستم نمى‌كند، و اين كه آفريننده همه چيز است و چيزى همانند او نيست و همتا و ضد و مانند و همسان ندارد و مقصود در پرستش و نيايش و اميد و بيم، اوست.

و [نيز گواهى دادن به‌] اين كه محمّد، بنده و فرستاده و امين و برگزيده اوست و منتخب او از ميان خلقش، و سَرور رسولان و خاتم پيامبران و برترينِ جهانيان است، و پس از او، پيامبرى نيست، و آيين او جاى‌گزينى ندارد و شريعتش تغيير نمى‌پذيرد، و همه آنچه محمّد بن عبد اللَّه آورده، حقّ آشكار است، و نيز تصديق او و همه فرستادگان خدا و پيامبران و حجّت‌هاى او كه پيش‌تر بوده‌اند.

و نيز تصديق كتابِ راست و عزيز او، كه باطل، نه از پيش رو و نه از پشت سرش، بدان راه ندارد و از سوى خداى حكيم و ستودنى، فرو فرستاده شده است و در بردارنده همه كتاب‌ها [ى آسمانى پيشين‌] است و از آغاز تا انجامش، حق است. به آيات محكم و متشابه آن و خاص و عامّش و نويدها و بيم‌هايش و ناسخ و منسوخش و داستان‌ها و خبرهايش، ايمان داريم، و هيچ مخلوقى نمى‌تواند همانند آن را بياورد.

و [گواهى دادن به‌] اين كه راه‌نماى پس از او (پيامبر صلى الله عليه و آله) و حجّت بر مؤمنان و عهده‌دار امر مسلمانان و سخنگوى قرآن و دانا به احكام آن، برادر و جانشين و وصى و ولىّ اوست؛ همو كه براى پيامبر صلى الله عليه و آله به منزله هارون براى موسى بود، يعنى على بن ابى طالب، امير مؤمنان و پيشواى پرهيزگاران و جلودار خوبان و روسپيدان،