بگويد، اگر چه تلخ باشد.

در باره ابو ذر، فضايل بسيارى نقل و روايت شده است. از جمله عبد اللَّه بن عمرو روايت كرده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «آسمانِ نيلگون بر كسى سايه نيفكنده و زمينِ تيره كسى را بر روى خود حمل نكرده است كه راستگوتر از ابو ذر باشد».

همچنين فرمود: «ابو ذر در روى زمين به پارسايىِ عيسى بن مريم زندگى مى‌كند».

امام على عليه السلام نيز فرمود: «ابو ذر، دانشى را فرا گرفت كه مردم از فرا گرفتن آن ناتوان اند». شيخ طوسى، او را در زمره اصحاب پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اصحاب امير مؤمنان عليه السلام بر شمرده است.

انتقادات شديد ابو ذر از عملكرد عثمان سبب شد كه عثمان، او را به شام تبعيد كند. او در شام نيز به انتقاد از خلافكارى‌هاى معاويه پرداخت. از اين رو، معاويه از وى به خليفه شكايت كرد و عثمان، او را از شام فرا خواند و به ربذه تبعيدش كرد كه تا آخر عمر در آن جا باقى ماند و در سال 31 يا 32، وفات يافت.

ابو عُبَيده حَذّا

نام او، زياد بن عيسى، زياد بن رجا، زياد بن ابى رجا و زياد بن احزم (/ احرم) ذكر شده است. نام ابو رجا نيز منذر است.

ابو عبيده، راوى ثقه و صحيح است. از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهما السلام بود و خواهرش حمادة بنت رجا و به قولى بنت الحسن از امام صادق عليه السلام حديث روايت كرده است. ابو عبيده در نزد خاندان محمّد صلى الله عليه و آله از منزلت والايى برخوردار بود. وى در سفر امام باقر عليه السلام به مكّه، هم‌كجاوه ايشان بود. او كتابى دارد كه على بن رئاب، آن را روايت مى‌كند.

از جمله آنچه در شأن و منزلت او روايت شده، اين است كه امام صادق عليه السلام‌