درآمد

اهل بيت، در لغت‌

واژه «اهل بيت»، تركيبى اضافى و مركّب از «اهل» و «بيت» است. واژه «أهل» در كاربردى مانند «أهل الرجل» به خاندان شخص و ويژگان او و در «أهل البيت» بر ساكنان خانه و در «أهل الأمر» بر زمامداران و در «أهل المذهب» بر پيروان آن آيين، اطلاق مى‌گردد.[1]

همچنين گاهى واژه «أهل» در اضافه به برخى معانى، به معناى شخص يا اشخاص شايسته و سزامند و يا مأنوس به چيزى و يا خبير و ماهر در كارى، به كار گرفته مى‌شود.

راغب در تبيين معناى «اهل» مى‌گويد:

أهل الرّجل: من يجمعه و إيّاهم نسب أو دين، أو ما يجرى مجراهما من صناعةٍ و بيت و بلد و أهل الرجل فى الأصل: مَن يجمعه و إيّاهم مسكن واحد ثمّ تجوّز به فقيل أهل الرجل لمَن يجمعه و إيّاهم نسب.[2]

اهل مرد، به كسانى گفته مى‌شود كه نسب يا دين و يا چيزى هم پاى آنها همانند صنعتى يا خانه‌اى يا سرزمينى، آنها را با آن مرد، يك جا جمع كرده است. اهل مرد، در اصل در باره افرادى به كار مى‌رود كه محلّ سكونت آنها را با آن مرد،

[1]. ر. ك: لسان العرب: واژه« أهل».

[2]. مفردات ألفاظ القرآن: ص 96.