مى‌شتابند) مانند سيل دو باغ (اهل سبا كه خداوند قصّه آنرا در قرآن كريم ياد فرموده، و آن سيل عظيمى بود كه همه آنان را هلاك نمود) هيچ پشته‌اى از آن سالم و هيچ زمين بلندى برقرار نماند، و راه آنرا نه استوارى كوه و نه بلندى زمينى نسبت (كسى نمى‌تواند آن جمع را شكست دهد) 5 خداوند ايشان را در ميان درّه‌هايى كه آفريده (و مجراى سيل هم از آن درّه‌ها است) پراكنده مى‌نمايد و آنان را مانند چشمه‌ها در زمين روان مى‌سازد (خلاصه جمعيّتشان را بسيار و قدرت و توانائى بآنها عطاء مى‌فرمايد) بوسيله آنها حقوق گروهى (ستمديده‌ها) را از گروهى (ستمگران) مى‌ستاند و گروهى (بنى عبّاس) را در شهرهاى گروهى (بنى اميّه) مى‌گمارد، 6 و سوگند بخدا آنچه در تصرّف ايشانست بعد از پادشاهى و حكمرانى (آنها) گداخته ميشود و مانند دنبه كه از آتش گداخته مى‌گردد (عزّت و دولت و دارائى و همه چيز آنها از بين خواهد رفت).

7 اى مردم، اگر از يارى كردن حقّ (امام عليه السّلام) يكديگر را باز نمى‌داشتيد (كمك مى‌كرديد) و از پست گردانيدن باطل (معاويه) سستى نمى‌نموديد كسيكه (در توانائى و درستكارى) مانند شما نيست در (شهرهاى) شما طمع نمى‌كرد، و قوّت نمى‌گرفت كسيكه بر شما تسلّط يافته، وليكن شما (بر اثر نبردن فرمان امام و پيشواى خود) سرگردان شديد (به ضلالت افتاديد) مانند شما نيست در (شهرهاى) شما طمع نمى‌كرد، و قوّت نمى‌گرفت كسيكه بر شما تسلّط يافته، و ليكن شما (بر اثر نبردن فرمان امام و پيشواى خود) سرگردان شديد (به ضلالت افتاديد) مانند سرگردانى بنى اسرائيل! (كه بر اثر نافرمانى موسى عليه السّلام چهل سال سرگردان ماندند، و در آن بيابان كه خداوند قصّه آنرا در قرآن كريم بيان مى‌فرمايد راه بجائى نبردند) 8 و بجان خودم سوگند ياد ميكنم كه بعد از من سرگردانى شما چندين برابر (سرگردانى بنى اسرائيل) افزوده گرديده ميشود (زيرا سرگردانى ايشان چهل سال بود و سرگردانى شما و فرزندانتان تا زمان ظهور امام منتظر عجّل اللّه تعالى له الفرج بطول خواهد انجاميد) بسبب اينكه حقّ را پشت سرتان نهاده و نزديكتر را (به پيغمبر اكرم از خود) جدا كرديد، و با دورتر (به آن حضرت) پيوند نموديد! (از امام عليه السّلام پيروى ننموده به دنبال خلفاء و معاويه رفتيد كه جز فساد و تباهكارى منظورى نداشتند) 9 و بدانيد اگر از راهنماى خود پيروى مى‌گرديد شما را براه پيغمبر خدا (كه راه سيادت و سعادت هميشگى است) مى‌برد، و از رنج بيراهه رفتن آسوده مى‌گشتند، و بار گران سخت را از گردنها دور مى‌انداختيد (گناهى مرتكب نمى‌شديد كه در دنيا بيچاره و در آخرت بعذاب گرفتار باشيد).