(هر چند كوشش كنيم سپاسى كه سزاوار خداوندى تو است نمى‌توانيم بجا آوريم، زيرا) ما حقيقت عظمت و بزرگى ترا نمى‌دانيم، مگر آنكه مى‌دانيم تو زنده‌اى هستى كه همه چيز (از روى امكان و نيازمندى) بتو قائم و باز بسته است، ترانه سستى پيش از خواب (چرت زدن) و نه خواب فرا مى‌گيرد (در قرآن كريم س 2 ى 255 مى‌فرمايد: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ، الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ‌ يعنى ضعف و سستى پيش از خواب و خواب او را فرا نمى‌گيرد، آنچه در آسمانها و زمين است براى او است و هستى آنها به اراده و توانائى او است) انديشه‌اى بكنه و حقيقت تو نرسيده، و ديده‌اى ترا در نيافته، (5) ديده‌ها را تو دريافتى، (در قرآن كريم س 6 ى 103 مى‌فرمايد:

لا تُدْرِكُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ يعنى ديده‌ها او را در نيابد و او ديده‌ها را دريابد و او است باريك بين و نهان دان) و آمار كردار (بندگان) را بشمار مى‌آورى (در قرآن كريم س 58 ى 6 مى‌فرمايد: يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ يعنى ياد كن روزى را كه خداوند همه بندگان را زنده كند پس آنان را بآنچه كه بجا آورده‌اند آگاه سازد، حساب كردارشان را خداوند ضبط فرموده و ايشان آنرا فراموش كرده‌اند و خداوند بر هر چيز حاضر و گواه است) و (گناهكاران را) به موهاى جلو سر و قدمها (يشان براى كيفر كردار) فرا مى‌گيرى (در قرآن كريم س 55 ى 41 مى‌فرمايد: يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ‌ يعنى گناهكاران به نشانه‌هاشان شناخته، و به موهاى جلو سر و قدمها گرفته ميشوند.

در قيامت فرشتگان آنان را به علامات و نشانه‌ها شناخته آنگاه كاكلهاى ايشان را گرفته بند بر پاهاشان نهاده به دوزخ مى‌اندازند) (6) و چه چيز است آنچه ما را از آفريده تو مى‌بينيم، و از قدرت و توانائى كه تو براى آن بكار برده‌اى به شگفت مى‌آييم، و آنرا از بزرگى سلطنت و پادشاهيت دانسته وصف مى‌نمايم، و حال آنكه چيزهائى كه از ما پنهان است و ديده‌هاى ما آنرا نمى‌بيند و عقلهاى ما نزد آن باز ايستاده (درك نمى‌كند) و بين ما و آنها پرده‌هايى آويخته شده، بزرگتر است، (7) پس هر كه دل خود را تهى گرداند (به هيچ چيز توجّه نداشته باشد) و انديشه‌اش را بكار اندازد تا بداند چگونه عرش خود را (بالاى هفت آسمان) بر پا كرده‌اى، و چگونه آفريده شدگانت را آفريده‌اى، و چگونه آسمانهايت را در هواء معلّق‌