(1160)

159 (1159)- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است (در صفات حقّ تعالى):

[قسمت أول خطبه‌]

(1) فرمان خداوند حكم لازمى است (كه ردّ نمى‌شود) و موافق با مصلحت، و خوشنودى او مهربانى و ايمنى (از بلاها و سختيها) است، از روى علم و دانائى حكم (هر چيز را بيان) مى‌فرمايد، و از روى حلم و بردبارى (گناه سزاوار آمرزش را) مى‌بخشد. (2) بار خدايا سپاس ترا است بر هر چه مى‌ستانى و مى‌بخشى و بر بيمارى‌هايى كه بهبودى مى‌دهى و مبتلى مى‌سازى (در هر حال ترا بايد شكر گزارد، زيرا گرفتن و بخشيدن و بهبودى و بيمارى از جانب تو همه از روى حكمت و مصلحت است و هر كدام در جاى خود نعمت و بخششى است كه موجب شكر و سپاسگزارى است) چنان سپاسى كه براى تو پسنديده تر سپاس و بسوى تو محبوبتر سپاس و نزد تو برتر سپاس باشد، (3) سپاسى كه پر كند آنچه را كه (در آسمان و زمين) آفريده‌اى، و برسد بآنچه كه خواسته‌اى، سپاسى كه از تو پنهان كرده نشود، و از پيشگاه تو ممنوع نگردد، سپاسى كه شماره آن بريده نشود، و يارى و كمك آن نابود نگردد (خلاصه ترا سپاسگزارم به سپاسى كه از همه سپاسها رجحان و امتياز داشته باشد) (4)