درهر حال در زمان پيامبر (صلى الله عليه وآله) در وضو اختلاف نبود چراكه پيامبر (صلى الله عليه وآله) همواره در ميان مردم حضور داشت .

زمان خلافت ابوبكر نيز اختلافى را در وضو شاهد نيستيم . چه اگر مى بود آشكار مى شد و اين خود بر مشخص بودنِ وضو در ميان مسلمانان در عهد او دلالت دارد و اينكه مسلمانان در آن دوران به وضوى پيامبر (صلى الله عليه وآله)متعبّد بودند ; به ويژه آنكه نصّى در بيان وضو از ابوبكر به ما نرسيده است و اين ، خود بر عدم وجود اختلاف در آن زمان ، تأكيد مى كند .

همچنين اختلاف خاصّى را در زمانِ عُمَر به خاطر نمی آوریم مگر در مسئله جواز يا عدم جواز مسح بر پا افزار و عدم آن،به جهت اختلاف كه امام على (عليه السلام) و عمر در آن.[64]

[64] . در تفسير عيّاشى 1 : 301 ـ 302 ، از امام صادق نقل شده كه فرمود : حضرت على (عليه السلام) در مسح بر پا افزار ـ در عهد عُمَر ـ با قوم مخالفت ورزيد 

و در ص297 ، حديث 46 ، به اسناد از زراره و ابو حنيفه ، از ابى بكر بن حزم آمده است كه مى گفت : مردى وضو گرفت و بر كفش مسح كشيد ، به مسجد درآمد و نماز گزارد . حضرت على (عليه السلام) آمد و پا برگردنش گذارد و فرمود : واى بر تو ! بى وضو نماز مى خوانى !

آن مرد گفت : عُمر مرا به اين كار فراخواند . حضرت على (عليه السلام) دست او را گرفت و پيش عمر بُرد و با صداى بلند فرمود : ببين بر تو چه روايت مى كند ؟ عمر گفت : راست مى گويد ! من او را امر كردم ، وضوى رسول خدا چنين است . امام على (عليه السلام) فرمود : پيش از نزول سوره مائده يا بعد از آن ؟ عمر گفت : نمى دانم . حضرت على (عليه السلام) فرمود : چرا چيزى را كه نمى دانى فتوا مى دهى ؟ حكم قرآن بر مسح بر پاافزار مقدّم است .

مقصود اين است كه سوره مائده از آخرين سوره هايى است كه بر پيامبر (صلى الله عليه وآله) نازل شد و در آن حكم وضو بيان شده است : ( وَامْسَحُوا بِرُؤُوسِكُمْ وَأَرْجُلِكُمْ ) (سرها و پاهاتان را مسح كشيد) مراد ، مسح بر پاست نه بر كفش .