امام على (عليه السلام) پيشواى مكتب تعبّد بود و به فتح باب نگارش و نقل حديث فرا مى خواند. امام (عليه السلام) كوشيد آثارى را كه حكومت هاى پيشين با اجتهادات پياپى برجاى گذاشته اند محو سازد . آن حضرت بر ضرورت پيروى روش تعبّد محض و گام نهادن پشت سر پيامبر در همه احكام و اعمال ، تأكيد داشت .

بنابراين ، وضو را نمى توان از مسئله نقل حديث و تدوين آن و مسئله اجتهاد و تعبّد جدا ساخت ; چراكه رهپويان مكتب تعبّد محض همان پيغام آوران وضوى ثُنائى مسحىاند ، و پيروان اجتهاد (در زمان عثمان و بعد از او) همان رهروان وضوى ثلاثى غسلى مى باشند .

نبايد فراموش كرد كه عثمان به صراحت بر زبان آورد كه معارضان او در وضو كسانى اند كه از رسول خدا (صلى الله عليه وآله) حديث مى كنند . اين عينِ سخن اوست كه گفت :

إنّ أُ ناساً يَتَحَدَّثُون عن رسول الله ;

مردمانى از رسول خدا حديث مى كنند !

[210] . بنگريد به ، الغارات 1 : 251 ـ 254 ; شرح نهج البلاغه 6 : 73 -