محدثان و مفسران شیعه، به طرق گوناگون پاسخ‌هایی و توضیح‌هایی به این استدلال داده‌اند:

آیات یاد شده فقط دلالت دارد که قرآن، در ماه رمضان، در یک شب مبارک- که شب قدر است- نازل گردیده، ولی محل نزول آن را بیان نمی‌کند و هرگز دلالت ندارد که همان شب بر قلب پیامبر نازل شده است. چه بسا احتمال دارد که قرآن نزول‌های گوناگونی داشته باشد: یکی از آن‌ها، نزول قرآن به طور تدریج بر پیامبر است. دیگری نزول دفعی آن است از «لوح محفوظ» به «بیت معمور». [4] بنابراین چه اشکالی دارد که در 27 ماه رجب، فقط آیاتی چند از سوره «علق» بر پیامبر نازل گردد و تمام قرآن به طور جمعی در ماه رمضان، از یک مقامی که قرآن را «لوح محفوظ» می‌نامد به مقام دیگری که در روایات از آن به «بیت معمور» نام برده شده است نازل شود.