صاحب «تراجم الرجال»، یک تن کاتب به نام «حسین بن علی استرآبادی» از خوش نویسان قرن نهم ه-. ق. معرفی کرده است، که قطعاً نمی تواند با این عالم ساکن «کربلا» ارتباطی داشته باشد.

هم چنین یک تن «حسینعلی» نامی از مردم «استرآباد» که گویا برادر «بی بی خانم استرآبادی» بوده است، گاهی به صورت حسین علی نوشته شده و شائبه حسین بن علی را به وجود آورده است. لیکن باوجود اینکه برادر «بی بی استرآبادی» در قرن چهاردهم می زیست، دلیلی بر روحانی بودن وی در دست نیست. بنابر این، «حسین علی وزیری انزانی» (برادر بی بی استرآبادی) نیز نمی تواند باشد.

به هر روی جز از گزارش «آقابزرگ»، هیچ آگاهی دیگری از حسین بن علی استرآبادی به دست نیامد.

براساس همین گزارش، حسین بن علی، پس از سال 1301ه-.ق. در «کربلا» فوت کرده است.

آثار:

هدیه الزائر

مولف این اثر را به سال 1301ه-.ق. تالیف کرده است. او در کتاب خود آداب و متن زیارت نامه ها را آورده است. شروع آن با زیارت پیامبر گرامی (ص) در «مدینه»، سپس اعمال مسجد «کوفه» در «نجف اشرف»، پس از آن اعمال «کربلا»، «مشهد» مقدس رضوی (ره)، «سامرا» و در نهایت با زیارت جامعه به پایان می رسد.

به گفته ی «آقابزرگ»، کتاب، حدود 4000 بیت است.

نسخه های خطی:

1 نسخه ی خطی در «کتابخانه ی خصوصی سید محمدرضا طبسی» در «کربلا» به وسیله «آقابزرگ» دیده شده است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

الذریعه 25/209؛ معجم مولفی الشیعه 23.