اثرآفرینان استرآباد و جرجان (استان گلستان) - مقدم، محمدباقر

اسم الکتاب : اثرآفرینان استرآباد و جرجان (استان گلستان) المؤلف : مقدم، محمدباقر الجزء : 1 صفحة : 112

«اشرف بن شریف جرجانی»

قرن 10ه-.ق.

«میرمعین الدین اشرف بن شریف حسنی حسینی شریفی جرجانی شیرازی»، از علمای سده ی دهم ه-. ق. و از نوادگان «میر سید شریف جرجانی» است.

اگر نام این نویسنده ی جرجانی را اشرف فرض کنیم؛ از زندگانی و آثار وی جز آنچه مرحوم «آقابزرگ» در «الذریعه» و «طبقات اعلام الشیعه» آورده، مطلب دیگری در دست نیست.

از آنجا که «آقابزرگ» نام وی را در طبقات، اشرف و در «الذریعه» «سید معین الدین میرمخدوم»، ثبت کرده است، ناچار از ذکر او در هر دو مدخل بودیم. لیکن به جهت اینکه تصریح کرده است که «اشرف» تخلّص میرمعین الدین است، از این رو مطمئن می شویم که منظور وی «میر معین الدین بن شریف محمدباقر بن شریف محمد ثانی» از نوادگان «میر سید شریف جرجانی» و متوفای سال 988ه-.ق. است. در این صورت، مطالب بیشتری در منابع شرح حال نگاری از وی می توان به دست آورد. لطفاً به مدخل «معین الدین» مراجعه شود.

«اصم استرآبادی»

نام «اصم استرآبادی»، «امیریوسف» یا «یوسف علی استرآبادی» است. ما به شرح احوال و آثار وی در مدخل «یوسف علی» خواهیم پرداخت.

«الهی استرآبادی»

قرن 10ه-.ق.

یکی دیگر از شعرای گمنام «استرآباد»، که به نوشته‌ی «آقابزرگ»، دیوان دارد، «الهی استرآبادی» در قرن دهم ه-. ق. است.

بنابر گزارش تذکره نویسان، الهی یا امیر الهی، به شغل قصابی اشتغال داشت. او مردی سخی الطبع توصیف شده است.

«سام میرزا» او را در زمره سادات برشمرده است. کلمه «امیر» یا «میر» نیز حکایت از چنین شرافتی دارد. اما از شرح احوال و جزئیات زندگی شاعر مطلبی در دست نیست.

خبری از دیوان وی نیز به دست نیامد. اما نمونه اشعارش در برخی منابع وجود دارد.

نمونه:

مجنون به گوشه‌ای زجفای زمانه رفت

دیوانه‌اش مخوان که عجب عاقلانه رفت

آثار:

دیوان شعر

تاکنون هیچ نسخه‌ای از دیوان وی در کتب تواریخ و شرح حال، گزارش نشده است.

منابع:

الذریعه 9/91؛ گلزار جاویدان 1/125؛ فرهنگ سخنوران 55؛ لغت نامه ی دهخدا (ذیل الهی استرآبادی) 117؛ تحفه سامی 59.

«امیر آق ملک بن جمال الدین (امیر شاهی)»

ح 785-875ه-.ق.

«امیر آق ملک» از آن روی در این مجموعه ذکر میشود که در اواخر عمر به «استرآباد» کوچ کرد و هم در آنجا زیست تا جان به جان آفرین تسلیم کرد.

او شاعر،ادیب، موسیقیدان، خوش نویس و نقّاش دوره ی «تیموری» بود. شهرتش «امیرشاهی»، تخلّصش «شاهی»، نسبتش سبزواری و فیروزکوهی بود.

امیر شاهی خواهرزاده ی «خواجه علی موید سربداری» و نسبش به امیران «سربدار» میرسد. «خواند میر» در علت

اسم الکتاب : اثرآفرینان استرآباد و جرجان (استان گلستان) المؤلف : مقدم، محمدباقر الجزء : 1 صفحة : 112

صيغة PDF

شهادة

الفهرست