در زین قناعت بکش این نفس که ازحرص

یک بار به میدان طلب تاختنی نیست

از هجر رخ روشن و زلف سیه تو

شام از سحر "ثاقب" بشناختنی نیست

فی مصائب الامام الشهید علیه السلام

[1]

به نینوا، ز جفای مخالفِ ناساز

گرفت شور حسینی همه عراق و حجاز

به ظاهر ار بُد، اندر حصار غم مغلوب

به روی او همه درهای ناهمایون باز

ولیک در صف محشر، لوای منصوری

شود بلند از این عاشقِ سر و جان باز

به گوش جان بشنو ناله های شهرآشوب

که بر فلک رسد از اصفهان به سوز و گداز

گریست خون غم از دیده، ماوراء النهر

به ترک و کابل و زابل رسید ناله فراز

خروش بانگ عزا راست بین ز نغمه چنگ

نوای نوحه و زاری ز پرده شهناز

شکست تیر به چرخ دوم، بنان و قلم

گسست زهره به کاخ سوم، بریشم ساز