بسیاری از شاگردانش به مرتبه اجتهاد رسیدند و برخی همچون میرزای شیرازی زعامت شیعه را به عهده گرفتند.

علامه سید حسن صدر در "تکمله امل الآمل" می نویسد:

"کان عالماً فاضلاً محققاً مدققاً مؤسساً فی علم الاصول، له فیه التحقیقات الانیقه والتنبیهات الرشیقه. کان أفضل تلامذه استاذه المحقق الشیخ محمد تقی صاحب "الهدایه" وقام مقامه من بعده فی التدریس وتخرّج علیه جماعات من الأفاضل، منهم سیدنا الاستاذ".[1]

آیه الله آخوند ملا عبدالکریم گزی در "تذکره القبور" می نویسد:

"در خوش بیانی و استقامت سلیقه وحسن ترتیب مطالب و زیادتی تحقیقات و مطالب حسنه، به مدرّس مطلق معروف شده، و کمال حسن خلق و تسلیم و رضا را دارا بوده، و نفس او در ترقّی شاگرد مؤثّر بوده، که جمع کثیری از علماء و فضلاء کاملین و محققین و مروجین از مجلس درس او بر خاسته، چنانچه جماعتی از آنها ... رؤساء علماء اسلام و مرجع انام شده[2] ...

و آن مرحوم کتاب های با تحقیق خوب نوشته: کتاب فقه استدلالی شرح بر نافع

که تمام نشده، و کتاب "جوامع الکلم" در اصول که خیلی کتاب با تحقیق پر مطلب

مرغوبی است، و جواب سؤالات متفرقه، و رساله لا ضرر، و رساله اصاله صحه، و