(مسأله 408) كسى كه از روى نادانى و يا فراموشى در پوشش بدن كوتاهى كند و در اثناى نماز متوجّه شود، پس اگر در آن لحظه خود را پوشيده بيابد، نمازش صحيح است. ولى اگر در لحظه توجّه پوشيده نباشد بنابر احتياط واجب بايد نمازش رااز سر بگيرد.

(مسأله 409) اگر كسى بعد از فراغت از نماز متوجّه شود كه در پوشش بدن كوتاهى شده، نمازش صحيح است و اعاده ندارد.

(مسأله 410) لباس نمازگزار شش شرط دارد:

اوّل: پاك باشد

، به شرحى كه در مبحث نجاسات بيان شد.

دوّم: مباح باشد.

(مسأله 411) اگر لباس نمازگزار غصبى باشد و افعال نمازگزار مثل نشستن، برخاستن و خم شدن، تصرّف در آن محسوب شود، به اين معنى كه با حركت او آن نيز حركت كند، نمازش باطل است.

سوّم: ميته نباشد.

(مسأله 412) بنابر احتياط واجب لباس نمازگزار بايد از ميته حتى ميته پاك نيز نباشد از امثال پوست مار كه پاك است هم نباشد.

چهارم: از اجزاى حيوان حرام گوشت نباشد.

(مسأله 413) بنابر احتياط واجب، بايد اجزاى حيوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد، نيز جزء لباس و يا همراه نمازگزار نباشد.

پنجم: طلا نباشد، در مورد مردان.

(مسأله 414) پوشيدن لباس طلا باف و يا مثل انگشتر طلا براى مردان مطلقا حرام است اگر چه در حال نماز هم نباشد و اگر با آن نماز بخوانند نمازشان باطل مى‌شود.

(مسأله 415) بنابر احتياط واجب مردان در غير پوشيدنى نيز نبايد با طلا زينت كنند، مانند نشان و مدال طلا، و نبايد با آنها نماز بخوانند.