محل سجده او بايد پاك باشد.

(مسأله 347) اگر كسى متوجّه شود كه نمازگزارى با بدن يا لباس نجس نماز مى‌خواند، لازم نيست كه او را متوجّه نمايد.

(مسأله 348) در چند مورد نماز خواندن با بدن و لباس نجس مانعى ندارد:

1- خون زخمها و دملهايى كه در ظاهر بدن باشند، تا هنگامى كه آن زخم يا دمل بهبودى نيافته، در نماز مورد عفو هستند.

2- خون كمتر از يك درهم در لباس مورد عفو است. ولى بنابر احتياط واجب در بدن مورد عفو نيست و منظور از يك درهم، به مقدار يك دائره به قطر دو سانتيمتر و سه ميلى‌متر مى‌باشد.

(مسأله 349) برخى از اقسام خونها به هيچ وجه مورد عفو نيستند اگر چه كمتر از يك درهم باشند، از آن جمله است:

الف) خون حيض و نفاس نيز بنابر احتياط واجب.

ب) خون آميخته با آب يا چرك‌

ج) خون حيوان نجس العين، بنابر احتياط واجب.

د) خون ميته، بنابر احتياط واجب.

ه-) خون حيوان حرام گوشت.

3- لباس كوچكى كه به تنهايى عورت مرد را نپوشاند، مانند جوراب عرقچين و دستمال كوچك، در نماز مورد عفو مى‌باشند.

4- لباس مادرى كه پرستارى بچّه‌اش را به عهده دارد در نماز مورد عفو است، مشروط بر اين كه: