مشروعيّت آنها ثابت نشده، وبهتر است آنها را به رجاءِ مطلوبيّت انجام داده، ولى كفايت از وضو نمى‌كند.

(مسأله 276) مشروعيّت تيمّم به جاى غسلهاى مستحبّى، جز در موارد خاصّى ثابت نشده و لذا جز براى رجاءِ مطلوبيت نمى‌توان آنها را انجام داد و از وضو نيز كفايت نمى‌كند.

تيمّم‌

مواردى كه بايد بجاى وضو تيمّم كرد

اوّل: هنگامى كه آب به مقدارى كه براى اعمال واجب وضو يا غسل كفايت كند، پيدا نشود.

(مسأله 277) انسان بايد در طلب آب تلاش كند، تا يقين و يا اطمينان پيدا كند كه آب وجود ندارد.

(مسأله 278) در دشت و صحرا و سرزمينهاى هموار، بايد در هر يك از چهار سمتى كه احتمال آب باشد، به مقدار پرتاب دو تير از آب جستجو كند و در سرزمينهاى سخت و ناهموار به مقدار پرتاب يك تير معمولى بايد جستجو نمايد.

دوّم: ترس تشنگى براى خود يا همراهانش، اگر چه مركب و يا حيوانى باشد كه وظيفه‌اش اهتمام ورزيدن به شئون آن مى‌باشد. و يا خوف تلف بر جاندارى باشد كه حفظ جان او برايش واجب باشد. در اين موارد بايد آب را نگهدارد و به جايوضو يا غسل تيمّم نمايد.

سوم: ترس ضرر جانى از استعمال آب، مگر اين كه از موارد جبيره باشد و به وسيله جبيره از ضرر در امان بماند، در اين صورت بايد وضو يا غسل جبيره‌اى انجام دهد. چنانكه در بخش وضو گفته شد.

(مسأله 279) كسى كه مى‌ترسد اگر وضو بگيرد يا غسل كند، مريض شود يا