عنوان وقف شامل دفن اموات نمى‌باشد، جايز نيست.

(مسأله 256) دفن كردن مرده در قبر مرده‌اى ديگر حرام است، اگر چه به صورت اتّفاقى باز شده باشد، مگر در سه مورد:

1- محلّ قبر به ميّت اولى اختصاص نيافته باشد، بلكه روال بر اين باشد كه هر وقت ايجاب كند ميّت ديگرى نيز در آنجا دفن شود.

2- ميّت قبلى را در آورده به محلّ ديگرى انتقال داده باشند.

3- مرده قبلى بطورى پوسيده كه، به خاك تبديل شده باشد و ديگر آنجا محلّ دفن آن شخص محسوب نشود.

(مسأله 257) در برخى از روايات از جا به جا كردن ميّت از شهرى كه در آن وفات كرده نهى شده است. اين روايتها گر چه ضعيف است ولى بهتر است رعايت شود، امّا واجب نمى‌باشد، و به طورى كه سيره مسلمانان از صدر اسلام بر آن جاريشده، انتقال دادن آنها اشكالى ندارد.

(مسأله 258) نبش قبر در صورتى كه موجب هتك حرمت نباشد نيز بنابر احتياط واجب جايز نيست، مگر در چند مورد:

1) اگر ميّتى بدون غسل يا كفن و يا به صورت غير شرعى دفن شده، و هنوز فاصله‌اى نشده كه در بدن تغييرى حاصل شده باشد و در اثر نبش قبر نيز هتك حرمت نشود، نبش كردن آن جايز است.

2) نبش قبر براى انتقال دادن جنازه به مشاهد مشرّفه و يا به آرامگاه خانوادگى كه موجب عزّت ميّت است و در آنجا يادش جاويد مى‌ماند و همواره بر سر مزارش قرآن مى‌خوانند و طلب آمرزش مى‌كنند، جايز است.

3) نبش قبر براى جلوگيرى از كار حرام جايز است، مثل اين كه جنازه‌اى را در ملك ديگرى بدون اجازه مالك دفن كرده باشند، يا با كفن غصبى كفن كرده باشند و يا چيزى را كه مال ديگرى است به همراه جنازه دفن كرده باشند و يا آن كه‌