4) اللّهُ اكْبَرُ، اللّهُمَّ اغْفِرْ لِهذَا الْمَيّتِ.

و اگر ميّت زن باشد به جاى «لِهذا» مى‌گويد: «لِهذِهِ».

5) اللّهُ اكْبَرُ. [پايان‌].

(مسأله 246) در دعاهاى نماز ميّت عبارت خاصّى شرط نيست، بلكه با هر تعبيرى مضامين بالا گفته شود كافى است. ولى بنابر احتياط واجب بايد مقدار واجب آن به عربى گفته شود.

(مسأله 247) در نماز ميّت شرايطى هست كه بايد رعايت شود:

1- نيّت، چنانكه در وضو گفته شد.

2- اجازه ولى، چنانكه در مقدّمه اين فصل بيان شد.

3- حضور ميّت، نماز بر ميّت غايب- كه در ميان ديگران رايج است- در نزد ما مشروعيّت ندارد.

4- محاذات ميّت، يعنى بايد نمازگزار در كنار ميّت و در محاذات قسمتى از بدن او بايستد.

5- ميّت در كنار نمازگزار باشد.

(مسأله 248) ميّت نبايد در جاى بسيار بلند، بسيار پست و يا در محلّ دور از نمازگزار باشد. و نبايد ديوار، پارچه و يا چيز ديگرى در ميان آنها حائل باشد.

6- نماز ميت را ايستاده بخواند.

7- ميّت به پشت خوابيده باشد.

8- ميّت و نمازگزار رو به قبله باشند، يعنى نمازگزار رو به قبله باشد و جنازه را طورى در مقابل او قرار بدهند كه سرِ ميّت به طرف راست، و پاهايش به طرف چپ نمازگزار باشد.

9- موالات، يعنى بنابر احتياط واجب در ميان تكبيرها و دعاها بقدرى فاصله نشود كه عرفا مشغول به نماز صدق نكند.