و لذا پوست و امثال آن كفايت نمى‌كند، مگر در صورتى كه جز آن چيزى يافت نشود.

(مسأله 234) بايد كفن پاك باشد و اگر بعد از كفن كردن نجس شود، بايد تطهير شود و يا قسمت نجس بريده گردد، به شرط اين كه با بريدن آن، كفن از مقدار واجب خارج نشود بنابر احتياط واجب.

(مسأله 235) اگر به جز پارچه نجس چيزى براى كفن نباشد و تطهير آن ممكن نباشد، با همان پارچه نجس كفن مى‌كنند.

(مسأله 236) با پارچه غصبى كفن كردن جايز نيست و اگر غير از پارچه غصبى چيزى پيدا نشود، كفن ساقط مى‌شود.

(مسأله 237) مستحب است به گوشه كفن، با تربت امام حسين نوشته شود: «فلانى شهادت مى‌دهد كه لا اله الّا اللّه، محمّد رسول‌اللّه و على ولى‌اللّه» و اگر شهادت به ولايت ساير ائمّه و ديگر عقايد حقّه نيز اضافه شود، مانعى ندارد.

(مسأله 238) مستحب است يك چوب تَر از درخت خرما، به طول يك وجب و بهتر اين است كه به طول يك ذراع (در حدود نيم متر) باشد، در قبر همراه ميّت، از زير كفن سرتاسرى گذاشته شود.

(مسأله 239) و افضل از آن «جريدتين» است يعنى: دو چوب تَر، از درخت خرما باشد، اگر نشد از درخت سِدر، و اگر نشد از درخت بيد، اگر نشد از درخت انار، و اگر نشد از هر درختى كه ممكن باشد.

(مسأله 240) واجب است كه ميّت را بعد از غسل دادن، پيش از آن كه كفنش را تكميل كنند، «حنوط» نمايند. يعنى: «كافور» را به هفت عضو سجده (پيشانى، كف دستها، سرزانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) بمالند. به طورى كه اثر آن درعضوها باقى بماند.