(مسأله 148) زن حامله، حتّى پس از ظاهر شدن نشانه‌هاى حاملگى مى‌تواند حيض ببيند، و ظاهرا يك روز كامل و يا دو روز كفايت مى‌كند.

(مسأله 149) زن حامله‌اى كه داراى عادت وقتيّه است، اگر در ايّام عادت، يا يكى دو روز زودتر و يا تا بيست روز بعد از عادتش، خون سرخ رنگ ببيند، حكم حيض بر او جارى مى‌شود ولى اگر خون زرد رنگ باشد بنابر احتياط واجب بينوظيفه‌ى حائض و مستحاضه را جمع كند.

(مسأله 150) در فرض مزبور اگر پس از گذشتن بيست روز از تاريخ اولين روز عادتش خون ببيند حكم حيض بر آن جارى نمى شود اگر چه به رنگ سرخ باشد.

(مسأله 151) زن حامله كه داراى عادت نباشد اگر خون سرخ ببيند بايد حكم حيض جارى بكند واگر زرد ببيند بايد حكم استحاضه جارى بكند.

(مسأله 152) زنى كه داراى عادت وقتيّه است، اگر در ايّام عادت خود و يا يكى دو روز پيش از آن، مايع زرد رنگى ببيند، حكم حيض دارد، چه متّصل به خون باشد يا نباشد. به شرط آن كه به تنهائى يا به همراه آن خون به سه روز برسد، وگرنه در حكم استحاضه است.

(مسأله 153) زنى كه داراى عادت عدديّه است، اگر خونش مطابق عادت هميشگى قطع شود. پس از وارسى بنا را بر طهارت مى‌گذارد، ولى اگر پس از سپرى شدن ايّام عادت باز هم ادامه پيدا كند، مى‌تواند به يكى از دو راه زير رفتار كند:

1- مدّت عادت خود را حيض قرار دهد و پس از آن به احكام مستحاضه عمل كند.

2- براى روشن شدن وضع خود، يكى دو روز ديگر را نيز- در داخل ده روز- به عنوان «استظهار» ايّام حيض قرار دهد. اگر پس از مدّت انتخاب شده قطع شود، همه‌اش حيض خواهد بود. و اگر ادامه پيدا كند، در روزهاى آتيه به احكاممستحاضه عمل مى‌كند، ولى نمازهايى را كه در روزهاى استظهار (انتخاب شده)