5- كسى كه ذبح يا نحر را انجام مى‌دهد، بايد همزمان با آن نام خدا را بر زبان جارى كند.

6- زنده بودن حيوان، به طورى كه به هنگام ذبح اعضاى بدنش را تكان دهد.

7- بيرون رفتن خون به مقدارى كه به هنگام سر بريدن حيوانات معمول هست.

8- تكان خوردن حيوان، پس از ذبح اگر چه بمقدار حركت چشم باشد.

(مسأله 2037) براى حلال شدن ذبيحه شرط نيست كه «حياة مستقرّه» داشته باشد، به اين معنى كه اگر ذبح نمى‌شد، يك يا چند روزى زنده مى‌ماند، و لذا اگر حيوانى مصدوم يا مجروح شود، و پيش از آن كه بميرد آن را با شرايط ياد شده ذبحكنند، پاك و حلال مى‌باشد.

(مسأله 2038) هر عضوى از بدن حيوان پيش از مردن جدا شود، حرام و مردار است.

(مسأله 2039) پيش از مردن حيوان اقدام كردن به كندن پوست حيوان مكروه است، ولى با اين كار حرام نمى‌شود.