شرايط ذبح و نحر

(مسأله 2032) براى حلال شدن گوشت ذبيحه شرايطى است:

1- ذبح كننده يا نحر كننده مسلمان باشد.

2- قصد ذبح يا نحر داشته باشد، پس اگر كودك، ديوانه، خفته و شخص غافل، بدون قصد، سر حيوانى را ببرند يا چاقو را در گلوى شتر وارد كنند، تذكيه حاصل نمى‌شود و آن حيوان حرام مى‌شود.

3- ذبح يا نحر بايد به وسيله آهن انجام شود و هيچ فلزّ ديگرى چون مس، طلا و نقره كفايت نمى‌كند.

(مسأله 2033) در شرايط اضطرارى اگر آهن پيدا نشود، به هر وسيله‌اى كه بتوان چهار عضو را بريد، ذبح حاصل مى‌شود، حتى به مثل سنگ، استخوان، شيشه و تخته‌اى كه تيز باشند. و لازم نيست كه ذبح يا نحر را تأخير بيندازند تا آهن پيداشود.

4- بايد حيوان هنگام ذبح رو به قبله باشد، پس اگر آن را در حال خوابيده ذبح مى‌كنند، بايد به پهلوى راست يا پهلوى چپ طورى بخوابانند، كه گلو، سينه و شكمش به سوى قبله باشد، ونبايد آنرا بر پشت بخوابانند.

(مسأله 2034) به هنگام نحر كردن شتر بايد سينه‌اش به طرف قبله باشد، همچنين است اگر حيوانى را در حال نشسته يا ايستاده ذبح كنند، بايد سينه‌اش به طرف قبله باشد.

(مسأله 2035) اگر مرغ و امثال آن را در حالى كه از سر يا پاها آويزان است، ذبح كنند، بايد سينه و شكمش به طرف قبله باشد.

(مسأله 2036) اگر در صورت امكان، عمدا حيوان را رو به قبله نكنند، تذكيه محقق نمى‌شود و خوردنش حرام مى‌باشد، ولى اگر فراموش كنند، جاهل باشند، يا سوى قبله را اشتباه كنند، تذكيه حاصل مى‌شود و خوردنش جايز مى‌باشد.