و آب بركه‌ها و مردابهايى كه در زمين موات قرار دارند، از اموال عمومى هستند، همگانمى‌توانند از آنها استفاده كنند و كسى نمى‌تواند از آن جلوگيرى نمايد.

(مسأله 1960) اگر كسى در كنار رودخانه، حوضچه‌اى بسازد كه راحت‌تر بتواند از آنجا آب برداشت كند، اولويت پيدا مى‌كند و كسى نمى‌تواند براى او ايجاد مزاحمت كند، ولى مالك آبِ آن حوضچه نمى‌شود، مگر اينكه براى خودش حيازتكرده باشد.

(مسأله 1961) آبهاى شخصى كه مالك خصوصى دارد، اگر در محلّى باشد كه به وسيله ديوار و نرده و امثال آن محصور شده، بدون اجازه مالك نمى‌توان در آن تصرّف نمود. ولى اگر در زمين بى در و پيكر باشد، خوردن و شستشو كردن در آن بهصورت معمول، بدون اذن مالك، مانعى ندارد، مشروط بر اينكه به آب صدمه نزند.

6- چراگاهها

(مسأله 1962) چراگاههايى كه در صحرا و زمينهاى باير است و مالك خصوصى ندارد، از آنِ همه مى‌باشد و همگان مى‌توانند از آن استفاده كنند و كسى نمى‌تواند دور آن حصار بكشد و ديگران را از آن منع كند.

7- موجودىِ زمين موات‌

(مسأله 1963) شن، ماسه، سنگ، سنگ ريزه، هيزم، معدن و غير آن كه در زمين موات باشد، از آنِ همگان است و هر كس زودتر به حيازت آنها اقدام كند، آنچه را كه حيازت كرده از آنِ او مى‌باشد. ولى هيچكس نمى‌تواند كه آنجا را حصار كشيدهديگران را از آن منع كند.