احكام رهن‌

رهن قراردادى است كه بر اساس آن، مالى در مقابل بدهى «گرو» نهاده مى‌شود، تا اگر بدهكار به موقع بدهى خود را پرداخت نكند، طلبكار بتواند آن را بفروشد و طلب خودش را وصول نمايد.

(مسأله 1350) براى تحقق يافتن رهن لازم است كه گروگذار به مضمون آن ملتزم شود و گرو گيرنده نيز آن را قبول كند. مثلًا گروگذار بگويد: من اين فرش را در نزد تو گرو مى‌گذارم تا در مقابل بدهى‌ام گرو باشد. گرو گيرنده نيز بگويد: قبولكردم.

(مسأله 1351) براى قرارداد رهن هر چيزى از قول يا فعل كه بر آن دلالت كند كافى است.

(مسأله 1352) هر يك از طرفين رهن، يعنى گروگذار و گرو گيرنده، بايد بالغ و عاقل باشند و مجبور نباشند.

(مسأله 1353) لازم نيست كه گروگذار بدهكار باشد، بلكه هر انسان ديگرى مى‌تواند مالش را در مقابل بدهى مسلمانى گرو بگذارد.