تشهّد و سلام‌

در نمازهاى دو ركعتى بعد از سر برداشتن از دوّمين سجده ركعت دوّم يك‌بار تشهّد گفتن واجب است. ولى در نمازهاى سه ركعتى و چهار ركعتى يك‌بار ديگر پس از سجده دوّم ركعت نيز آخر بايد تشهّد بگويد.

(مسأله 515) تشهّد در نماز واجب است ولى ركن نيست و لذا اگر عمدا كم يا زياد شود نماز باطل مى شود ولى اگر سهوا كم يا زياد شود نماز باطل نمى‌شود. فقط در صورتى كه سهوا كم شود به تفصيلى كه بيان خواهد شد بايد آن را بعد از نماز قضاكند.

(مسأله 516) در تشهد ظاهر اين است كه شهادتين و صلوات بر پيامبر و اهل‌بيت آن حضرت به هر تعبيرى باشد كفايت مى‌كند ولى بهتر آن است كه بگويد:

«اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَ اشْهَدُ انَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اللّهُمَّ صَلّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

(مسأله 517) ظاهر اين است كه صلوات جزء تشهّد نيست، ولى بنابر احتياط واجب بايد گفته شود.

(مسأله 518) اگر تشهّد را فراموش كند و پيش از ركوع ركعت بعد متوجّه شود بايد بنشيند و آن را تدارك نمايد، و اگر بعد از خم شدن به ركوع يادش بيايد نماز را ادامه مى‌دهد و بعد از نماز دو سجده سهو به جا مى‌آورد.

(مسأله 519) اگر تشهّد را فراموش كند و سلام بدهد و از نماز خارج شود، آنگاه يادش بيايد كه تشهّد نگفته، آن را قضا مى‌كند و اگر در اثناى سلام يادش بيايد برمى‌گردد و تشهّد را مى‌گويد و سلام را دوباره اعاده مى كند.

(مسأله 520) اگر در حال سلام گفتن شك كند كه تشهد را گفته يا نه؟ نمازش را ادامه مى‌دهد و بنا مى‌گذارد بر اين كه تشهّد را گفته است. همچنين است شك در تشهّد پس از برخاستن به ركعت بعد، ولى اگر در حال برخاستن شك كند بايد آن راانجام دهد.