(مسأله 2840) وصيّت عهدى نيز اگر قابل تقسيم باشد، همانند مسأله ياد شده است.

(مسأله 2841) سرپرستى اطفال خردسال، به شكلهاى ياد شده قابل اثبات نيست.

(مسأله 2842) بازگشت از وصيّت نيز با راههاى زير ثابت ميشود:

1) آگاهى قطعى‌

2) اعتراف وصيّت كننده‌

3) گواهى دو شاهد عادل‌

(مسأله 2843) بازگشت از وصيّت قبلى با گواهى شاهدان عادل بر وصيّت بعدى نيز ثابت ميشود.

(مسأله 2844) با اعتراف ورثه يا برخى از آنها بر وصيّت بعدى، اگر عادل نباشند، بازگشت از وصيّت قبلى ثابت نمى شود.

(مسأله 2845) اگر ميّت مالى را به كسى داده باشد كه پس از مرگش در راه معيّنى مصرف كند، او بايد آن مال را در آن مورد تعيين شده هزينه كند، به شرط اينكه با يكى از راههاى زير صحّت وصيّت را احتمال بدهد:

1) احتمال بدهد كه كمتر از مقدار ثلث باشد.

2) احتمال بدهد كه از واجبات مالى باشد.

3) احتمال بدهد كه آن مال متعلّق به آن ميّت نباشد، بلكه مالى باشد كه براى مورد ياد شده تعلّق داشته است.

(مسأله 2846) در مسأله ياد شده، اگر انسان بداند كه وصيّت مزبور صحيح نيست، اگر احتمال بدهد كه آن مال از آنِ ميّت باشد، بايد به ورثه او رجوع كند. ولى اگر بداند كه مال او نبوده، حكم مجهول المالك را پيدا ميكند.