برگردد. و اگر در اثنا بميرد ورثه نيز حق ندارد كه آن را برهم بزنند.

(مسأله 2690) پس از سپرى شدن مدّت تعيين شده منافع آن به مالك برمى گردد و اگر فوت كرده باشد به ورثه او باز ميگردد.

(مسأله 2691) اگر مالك عينى را حبس كند، ولى مدّتى براى آن تعيين نكند، بلكه مطلق بگذارد، يا به دائمى بودن آن تصريح كند، اگر از اين كارش وقف فهميده شود، حكم وقف بر آن جارى ميگردد، در غير اين صورت تا زنده است حق بازگشت ندارد، ولى پس از مرگش جزء تركه قرار ميگيرد و به ورثه منتقل ميشود.

(مسأله 2692) اگر كسى چيزى را در اختيار فرد يا عنوانى قرار دهد، ولى حبس كردن آن را انشاء نكند، هر وقت بخواهد ميتواند از اين كار بر گردد، مثل اينكه خانهاش را در اختيار كسى قرار دهد، غلام، ماشين يا مركبش را در اختيار كسى قرار دهد، يا مثلًا ماشين خود را به نقل و انتقال حجاج اختصاص دهد.

(مسأله 2693) يكى از مصاديق حبس «سُكنى» ميباشد و آن اختصاص به مسكن دارد. و منظور از سُكنى اين است كه حق سكونت در آن مسكن را به فرد معينى اختصاص دهد.

(مسأله 2694) كسى كه عينى را حبس كرده، اگر براى پايان آن وقت مشخّصى را تعيين كند، مثلًا بگويد: اين عين را تا ده سال حبس كردم، آن را «رُقبى» مينامند.

(مسأله 2695) اگر كسى عينى را حبس كند و پايان مدّت آن را مرگ خودش يا مرگ طرف قرار بدهد، آن را «عُمرى» مينامند. مثل اينكه بگويد: من اين ماشين را براى زيد حبس كردم، كه تا زنده است از آن استفاده كند،