بخش تكميلى‌

شيوه فقها (رضوان الله عليهم) بر اين جارى شده كه در ضمن احكام تجارت، بسيارى از محرّمات را نام ميبرند، تا حرمت گرفتن اجرت در مقابل آنها روشن گردد، ولى ما قسمتى از آنها را در فصل «امر به معروف و نهى از منكر» (در ضمن مسائل 1631- 1649) ياد آور شديم. شايسته است تعداد ديگرى از آنها را كه با اين فصل تناسب دارد، در ضمن مسائلى ياد آور شويم:

(مسأله 1696) اگر مشّاطه و آرايشگر با آرايش خود عيبى را بپوشاند و يا زيبائى را بيش از آنچه هست جلوه دهد، مانعى ندارد، مگر اينكه مستلزم نيرنگ و فريبكارى باشد، كه آن حرام است و معيار آن در فصل امر به معروف و نهى از منكر بيان شد.

(مسأله 1697) حرام است مرد ريش خود را بتراشد، مگر اينكه از ريش گذاشتن ضرر معتنابهى به او متوجّه گردد.

(مسأله 1698) حكم خدا با مسخره مردم عوض نمى شود. اصولا اهميت دادن به مسخره مردم ناشى از ضعف نفس و احساس كمبود و بيتوجّهى به عظمت تعاليم دينى است، كسى كه ايمانش قوى باشد و به عظمت تعاليم مذهبى آشنا باشد در برابر معترضان ميايستد، چنانكه حضرت نوح (عليه السلام) در برابر معترضان ايستاد و به آنها فرمود: [إِن تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ‌][19]: (اگر شما نسبت به ما مسخره كنيد، ما نيز شما را مسخره خواهيم كرد، آنگونه كه شما مسخره ميكنيد).

[19] ( 1) سوره هود: آيه 38.