فصل چهارم: مصرف زكات و شرايط مستحق آن‌

(مسأله 1467) مستحقّان زكات چنانكه در قرآن كريم به صراحت آمده، هشت قسم هستند:

1) فقير.

2) مسكين.

(مسأله 1468) ميزان در فقير و مسكين آن است كه هزينه يك ساله خود و خانواده شان را، بدون اسراف و درخور حال خود نداشته باشند و نتوانند تحصيل كنند، جز اين كه مسكين به كسى گفته ميشود كه از فقير بينواتر باشد.

(مسأله 1469) از مسأله فوق معنى «غنى» معلوم ميشود، يعنى غنى به كسى گفته ميشود كه هزينه سالانه خود و خانوادهاش را يكجا داشته باشد و يا كسب و كارى داشته باشد كه بتواند بدون سختى و مشقّت هزينه خود و خانوادهاش را در طول سال تأمين نمايد.

(مسأله 1470) كسى كه ادّعاى فقر ميكند و ما از وضع فعلى او خبر نداريم، اگر سابقه فقر داشته باشد، ميتوانيم به ادّعايش اعتماد كنيم، ولى اگر در گذشته بى نياز بوده، تا اطمينان به فقر او حاصل نشود، نمى توان حكم به فقر او نمود.

(مسأله 1471) با قرائن خارجى، از جمله گواهى فرد مورد اعتماد، ميتوان به فقير بودن كسى اطمينان نمود.