مطالبى است كه گفته شد.

[روايت هفتم «مقبوله عمر بن حنظلة»]

(آياتى از قرآن مجيد) روايت ديگرى كه از مؤيدات بحث ماست «مقبوله‌ [1] عمر بن حنظله» مى‌باشد. چون در اين روايت به آيه شريفه‌اى تمسك شده، لازم است ابتدا آن آيه و آيات قبل آن مورد بحث قرار گيرد، و معناى آن تا حدودى معلوم شود، سپس روايتْ مورد بحث قرار گيرد.

أعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌ «إِنَّ اللَّهَ يأمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْاماناتِ الى اهْلِها وَ اذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النّاسِ انَّ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ، إنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إنَّ اللَّهَ كانَ سَميعاً بَصيراً. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أطيعُوا اللَّهَ و أطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمرِ مِنْكُمْ، فانْ تَنازَعْتُمْ في شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ و الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أحْسَنُ تَأويلًا.» [2] خداوند امر فرموده كه امانتها را به اهلش (صاحبش) بدهيد. و هر گاه بين مردم داورى كرديد، به عدالت داورى كنيد. خدا به آن اندرزتان مى‌دهد و يادآوريتان مى‌كند. بى شك خدا شنواى بيناست. اى ايمان آوردگان، خدا را اطاعت كنيد و پيامبران را اطاعت كنيد؛ و اولياى امرتان (متصديان رهبرى و حكومتتان) را. بنا بر اين، اگر در مورد چيزى با يكديگر كشمكش پيدا كرديد، آن را به خدا و پيامبر عرضه بداريد، اگر به خداى يگانه و دوره آخرت ايمان داريد. آن روش بهتر است و خوش عاقبت‌تر.

خداوند امر فرموده كه «امانات را به اهلش رد كنيد.» عده‌اى بر اين عقيده‌اند كه منظور از «امانتْ» مطلق امانت خلقى (يعنى مال مردم) و خالقى (يعنى احكام شرعيه) مى‌باشد. و مقصود از «رد امانت الهى» اين است كه احكام اسلام را آن طور كه هست اجرا كنند. [3] گروه ديگرى معتقدند كه مراد از «امانت» امامت است. [4] در روايت هم آمده كه مقصود از اين‌

[1] مقبوله» حديثى است كه علماى فقه و حديث بدون توجه به صحت يا عدم صحت سند آن، مضمون آن را پذيرفته و بر طبق آن عمل كرده باشند. مانند حديث عمر بن حنظله.

[2] نساء/ 58 59)

[3] مجمع البيان، سوره «نساء» ذيل آيه 58.

[4] مجمع البيان، سوره «نساء» ذيل آيه 58 و تفسير برهان و تفسير درّ المنثور ذيل همين آيه.