كنند، و با اختلاف للذكر مثل حظ الانثيين مى‌باشد و اما اولاد به يك واسطه پس با نبودن مطلق اولاد بلا واسطه وارثند وارث من يتقربون به را مى‌برند يعنى فرض مى‌كنيم حياة آن وسائط را حين موت مورث و تركه بين آنها قسمت مى‌شود للذكر مثل حظ الانثيين و بعد قسمت هر يك از وسائط بين اولادش قسمت مى‌شود للذكر مثل حظ الانثيين مثلا هر گاه كسى بميرد و وراث فعلى او منحصر باشد به پنج پسر و پنج دختر از يك دختر و به يك پسر از و يك دختر از يك پسر و تركه او منحصر است به نه تومان پس سه تومان حق ده نوه دختريست للذكر ضعف الانثى هر پسرى چهار قران و هر دخترى دو قران، و شش تومان ديگر حق دو نوه پسريست للذكر ضعف الانثى به پسر چهار تومان و به دختر دو تومان و هم چنين است حكم د اولاد بدو واسطه كه وارثيت آنها در صورت نبودن اولاد بلا واسطه و اولاد به يك واسطه است و بايد أولا فرض نمود حياة آن اولادهاى بلا واسطه را و تركه را بين آنها للذكر ضعف الانثى قسمت نمود و بعد فرض شود حياة اولاد به يك واسطه و قسمت هر يك از اولاد بلا واسطه را به اولاد او للذكر ضعف الانثى قسمت نمود و بعد قسمت هر يك از وسائط دوم را بين اولادش للذكر ضعف الانثى قسمت نمود و اما به ساير ورثه آن وسائطى كه فرض حياتشان مى‌شود قسمتى داده نمى‌شود از قبيل احد الابوين واحد الزوجين‌شان.

مسأله 3- آن كه وارث فعلى آن منحصر است به پدر و مادر

پس اگر مادر حاجب ندارد از اخوه ابوينى يا ابى ميت ثلث تركه حق او است و دو ثلث حق پدر و اگر حاجب دارد سدس تركه حق او است و پنج سدس ديگر حق پدر و شرائط حجب اخوه ميت مادر را از ثلث، در آخر فصل دوم ذكر شد.