پنجم: اگر نذر كرده باشد كه جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند.

ششم: براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده يا بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن، در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو، بى‌احترامى به قرآن است بايد بدون اين كه وضو بگيرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد.

مسأله 323- مس نمودن خط قرآن؛ يعنى رساندن جايى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد، حرام است. و احتياط واجب آن است‌ [1] كه موى خود را هم به خطّ قرآن نرساند ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگرى ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.

مسأله 324- جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست، ولى اگر مس نمودن آنان بى‌احترامى به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.

مسأله 325- كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى نوشته شده باشد مس نمايد. و احتياط واجب آن است‌ [2] كه اسم مبارك پيغمبر و امام و حضرت زهرا عليهم السلام را هم مس ننمايد.

مسأله 326- اگر پيش از وقت نماز به قصد اين كه با طهارت باشد وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است و نزديك وقت نماز هم اگر به قصد مهيا بودن براى نماز وضو بگيرد اشكال ندارد.

مسأله 327- كسى كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيت وضوى واجب كند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوى او صحيح است.

مسأله 328- مستحب است انسان براى نماز ميت و زيارت اهل قبور و رفتن به‌

[1] واجب نيست.

[2] واجب نيست مگر اين كه هتك و بى‌احترامى لازم بيايد كه در اين صورت حرام است.