سر يكى از انگشت‌ها تا برآمدگى روى پا مسح كند و احتياط واجب‌ [1] آن است كه تا مفصل را هم مسح نمايد.

مسأله 259- پهناى مسح پا به هر اندازه باشد كافى است، ولى بهتر آن است كه به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد و بهتر از آن مسح تمام روى پا است.

مسأله 260- احتياط واجب‌ [2] آن است كه در مسح پا دست را بر سر انگشت‌ها بگذارد و بعد به پشت پا بكشد، نه آن كه تمام دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد.

مسأله 261- در مسح سر و روى پا بايد دست را روى آنها بكشد، و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را به آن بكشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى كه دست را مى‌كشد سر يا پا مختصرى حركت كند اشكال ندارد.

مسأله 262- جاى مسح بايد خشك باشد. و اگر به قدرى تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن به قدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مى‌شود بگويند فقط از ترى كف دست است اشكال ندارد.

مسأله 263- اگر براى مسح، رطوبتى در كف دست نمانده باشد نمى‌تواند دست را با آب خارج، تر كند، بلكه بايد از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

مسأله 264- اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، احتياط واجب‌ [3] آن است كه سر را با همان رطوبت مسح كند، و براى مسح پاها از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد.

[1] واجب نيست.

[2] واجب نيست و مى‌تواند تمام دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد.

[3] واجب نيست.