عدّه زنى كه شوهرش مرده‌

مسأله 2526- زنى كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد، بايد تا چهار ماه و ده روز عدّه نگهدارد؛ يعنى از شوهر كردن خوددارى نمايد، اگرچه يائسه يا صيغه باشد، يا شوهرش با او نزديكى نكرده باشد و اگر آبستن باشد، بايد تا موقع زاييدن عدّه نگهدارد، ولى اگر پيش از گذشتن چهار ماه و ده روز، بچه‌اش به دنيا آيد بايد تا چهار ماه و ده روز از مرگ شوهرش صبر كند و اين عدّه را عدّه وفات مى‌گويند.

مسأله 2527- زنى كه در عدّه وفات مى‌باشد، حرام است لباس الوان بپوشد و سرمه بكشد و همچنين كارهاى ديگرى كه زينت حساب شود بر او حرام مى‌باشد.

مسأله 2528- اگر زن يقين كند كه شوهرش مرده و بعد از تمام شدن عدّه وفات، شوهر كند، چنانچه معلوم شود شوهر او بعداً مرده است، بايد از شوهر دوم جدا شود و در صورتى كه آبستن باشد، به مقدارى كه در عدّه طلاق گفته شد، براى شوهر دوم عدّه طلاق و بعد براى شوهر اول عدّه وفات نگهدارد و اگر آبستن نباشد، براى شوهر اول عدّه وفات و بعد براى شوهر دوم عدّه طلاق نگهدارد.

مسأله 2529- ابتداى عدّه وفات از موقعى است كه زن از مرگ شوهر مطلع شود.

مسأله 2530- اگر زن بگويد عدّه‌ام تمام شده، با دو شرط از او قبول مى‌شود: اول، آن كه مورد تهمت نباشد. دوم: از طلاق يا مردن شوهرش به قدرى گذشته باشد كه در آن مدت تمام شدن عدّه ممكن باشد.

طلاق بائن و طلاق رِجعى‌

مسأله 2531- طلاق بائن آن است كه بعد از طلاق، مرد حق ندارد به زن خود رجوع كند؛ يعنى بدون عقد او را به زنى قبول نمايد، و آن بر پنج قسم است: اول: طلاق زنى كه نُه سالش تمام نشده باشد. دوم: طلاق زنى كه يائسه باشد؛ يعنى اگر سيده است بيشتر از