مسأله 2522- زنى كه عدّه او سه ماه است، اگر اول ماه طلاقش بدهند بايد سه ماه هلالى؛ يعنى از موقعى كه ماه ديده مى‌شود تا سه ماه، عدّه نگهدارد. و اگر در بين ماه طلاقش بدهند، بايد باقى ماه را با دو ماه بعد از آن و نيز كسرى ماه اول را از ماه چهارم عدّه نگهدارد تا سه ماه تمام شود، مثلًا اگر غروب روز بيستم ماه طلاقش بدهند و آن ماه بيست و نُه روز باشد بايد نه روز باقى ماه را با دو ماه بعد از آن و بيست روز از ماه چهارم عدّه نگهدارد، و احتياط مستحب آن است كه از ماه چهارم بيست ويك روز عدّه نگهدارد تا با مقدارى كه از ماه اول عدّه نگهداشته سى روز شود.

مسأله 2523- اگر زن آبستن را طلاق دهند، عدّه‌اش تا دنيا آمدن يا سقط شدن بچه او است، بنابراين اگر مثلًا يك ساعت بعد از طلاق بچه او به دنيا آيد، عدّه‌اش تمام مى‌شود.

مسأله 2524- زنى كه نُه سالش تمام شده و يائسه نيست اگر صيغه شود مثلًا يك ماهه، يا يك ساله شوهر كند، چنانچه شوهرش با او نزديكى نمايد و مدت آن زن تمام شود يا شوهر مدت را به او ببخشد بايد عدّه نگه دارد، پس اگر حيض مى‌بيند بنابر احتياط واجب بايد به مقدار دو حيض‌ [1] يا به مقدار دو پاكى هر كدام كه بيشتر است عدّه نگه دارد و شوهر نكند و اگر حيض نمى‌بيند، احتياط واجب آن است كه چهل و پنج روز از شوهر كردن خوددارى نمايد.

مسأله 2525- ابتداى عدّه طلاق از موقعى است كه خواندن صيغه طلاق تمام مى‌شود، چه زن بداند طلاقش داده‌اند يا نداند، پس اگر بعد از تمام شدن عدّه بفهمد كه او را طلاق داده‌اند، لازم نيست دوباره عدّه نگهدارد.

[1] دو حيض كامل عدّه او است و احتياط واجب نيست و اگر حيض نمى‌بيند چهل و پنج‌روز است بنابر اقوا.