مسأله 2471- هرگاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن با او نزديكى كند معصيت كرده، ولى اگر بچه‌اى از آنان به دنيا آيد حلال‌زاده است.

مسأله 2472- زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده اگر بعد از عدّه وفات كه مقدار آن در احكام طلاق گفته خواهد شد، شوهر كند و شوهر اول از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اول حلال است ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد، زن بايد عدّه نگهدارد و شوهر دوم بايد مهر او را مطابق زن‌هايى كه مثل او هستند بدهد ولى خرج عدّه ندارد.

احكام شيردادن‌

مسأله 2473- اگر زنى بچه‌اى را با شرايطى كه در مسأله 2483 گفته خواهد شد، شير دهد، آن بچه به اين عدّه محرم مى‌شود: اول: خود زن و آن را مادر رضاعى مى‌گويند.

دوم: شوهر زن كه شير مال اوست و او را پدر رضاعى مى‌گويند. سوم: پدر و مادر آن زن هر چه بالا روند، اگرچه پدر و مادر رضاعى او باشند. چهارم: بچه‌هايى كه از آن زن به دنيا آمده‌اند، يا به دنيا مى‌آيند. پنجم: بچه‌هاى اولاد آن زن هرچه پايين روند، چه از اولاد او به دنيا آمده، يا اولاد او آن بچه‌ها را شير داده باشند. ششم: خواهر و برادر آن زن اگرچه رضاعى باشند؛ يعنى به واسطه شيرخوردن، با آن زن خواهر و برادر شده باشند. هفتم: عمو و عمه آن زن اگرچه رضاعى باشند. هشتم: دايى و خاله آن زن اگرچه رضاعى باشند. نهم: اولاد شوهر آن زن كه شير مال آن شوهر است، هرچه پايين روند، اگرچه اولاد رضاعى او باشند. دهم: پدر و مادر شوهر آن زن كه شير مال آن شوهر است، هر چه بالا روند. يازدهم: خواهر و برادر شوهرى كه شير مال اوست اگرچه خواهر و برادر رضاعى او باشند. دوازدهم: عمو و عمه و دايى و خاله شوهرى كه شير مال اوست هر چه بالا روند، اگرچه رضاعى باشند. و نيز عدّه ديگرى هم كه در مسائل بعد گفته مى‌شود، به واسطه شير دادن محرم مى‌شوند.