مسأله 2322- كسى كه انسان ضامن بدهى او مى‌شود بايد بدهكار باشد، پس اگر كسى بخواهد از ديگرى قرض كند، تا وقتى قرض نكرده انسان نمى‌تواند ضامن او شود.

مسأله 2323- در صورتى انسان مى‌تواند ضامن شود كه طلبكار و بدهكار و جنس بدهى همه معيّن باشد، پس اگر دو نفر از كسى طلبكار باشند و انسان بگويد من ضامن هستم كه طلب يكى از شماها را بدهم، چون معيّن نكرده كه طلب كدام را مى‌دهد، ضامن شدن او باطل است. و نيز اگر كسى از دو نفر طلبكار باشد و انسان بگويد من ضامن هستم كه بدهى يكى از آن دو نفر را به تو بدهم، چون معيّن نكرده كه بدهى كدام را مى‌دهد، ضامن شدن او باطل مى‌باشد و همچنين اگر كسى از ديگرى مثلًا ده من گندم و ده تومان پول طلبكار باشد و انسان بگويد من ضامن يكى از دو طلب تو هستم و معيّن نكند كه ضامن گندم است يا ضامن پول، صحيح نيست.

مسأله 2324- اگر طلبكار طلب خود را به ضامن ببخشد، ضامن نمى‌تواند از بدهكار چيزى بگيرد و اگر مقدارى از آن را ببخشد، نمى‌تواند آن مقدار را مطالبه نمايد.

مسأله 2325- اگر انسان ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد، نمى‌تواند از ضامن شدن خود برگردد.

مسأله 2326- ضامن و طلبكار مى‌توانند شرط كنند كه هر وقت بخواهند ضامن بودن ضامن را به‌هم بزنند.

مسأله 2327- هرگاه انسان در موقع ضامن شدن، بتواند طلب طلبكار را بدهد اگر چه بعد فقير شود، طلبكار نمى‌تواند ضامن بودن او را به‌هم زند و طلب خود را از بدهكار اول مطالبه نمايد و همچنين است اگر در آن موقع نتواند طلب او را بدهد ولى طلبكار بداند و به ضامن شدن او راضى شود.

مسأله 2328- اگر انسان در موقعى كه ضامن مى‌شود، نتواند طلب طلبكار را بدهد و طلبكار در آن وقت نداند و بعد ملتفت شود، مى‌تواند ضامن بودن او را به‌هم بزند ولى‌