اطراف آن هم كه معمولًا به گِل آلوده مى‌شود پاك مى‌گردد [1].

مسأله 189- كسى كه با دست و زانو راه مى‌رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود با راه رفتن پاك مى‌گردد [2]. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها.

مسأله 190- اگر بعد از راه رفتن، بو يا رنگ يا ذره‌هاى‌ [3] كوچكى از نجاست كه ديده نمى‌شود، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد. اگرچه احتياط مستحب آن است به قدرى راه روند كه آنها هم برطرف شوند.

مسأله 191- توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمى‌رسد به واسطه راه رفتن پاك نمى‌شود و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن، محل اشكال است‌ [4].

3- آفتاب‌

مسأله 192- آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهايى كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند [5] با پنج شرط پاك مى‌كند. اول: آن كه چيز نجس به طورى تر باشد كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تر شود، پس اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند. دوم: آن كه اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را برطرف كنند. سوم: آن كه چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند

[1] به شرطى كه زمين يا خاك به اطرافى كه نجس شده برسد.

[2] پاك شدن در مثال‌هايى كه در اين مسأله ذكر شده محل اشكال است.

[3] ذره‌هاى كوچك را نيز بايد برطرف كرد.

[4] مگر اين كه كف جوراب از پوست باشد، در اين صورت پاك شدن بعيد نيست.

[5] اگر ميخ جزء ساختمان محسوب شود پاك مى‌شود و الّا پاك نمى‌شود مثل ميخ‌هايى كه‌به ديوار مى‌كوبند براى بستن ريسمان.