مسأله 1825- اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد و بعد بفهمد كه مقدار حرام بيشتر از خمس بوده، بنابر احتياط واجب بايد مقدارى را كه مى‌داند از خمس بيشتر بوده، از طرف صاحب آن صدقه بدهد.

مسأله 1826- اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، يا مالى كه صاحبش را نمى‌شناسد به نيت او صدقه بدهد، بعد از آن كه صاحبش پيدا شد، بنابر احتياط واجب بايد به مقدار مالش به او بدهد.

مسأله 1827- اگر مال حلالى با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند كه صاحب آن از چند نفر معيّن بيرون نيست ولى نتواند بفهمد كيست، بايد آن مال را به طور مساوى بين آن چند نفر قسمت كند [1].

5- جواهرى كه به واسطه فرو رفتن در دريا به دست مى‌آيد

مسأله 1828- اگر به واسطه غواصى؛ يعنى فرو رفتن در دريا، لؤلؤ و مرجان يا جواهر ديگرى‌ [2] بيرون آورند، روييدنى باشد، يا معدنى، چنانچه بعد از كم كردن مخارجى كه براى بيرون آوردن آن كرده‌اند، قيمت آن به 18 نخود طلا برسد، بايد خمس آن را بدهند، چه در يك دفعه آن را از دريا بيرون آورده باشند يا در چند دفعه، آنچه بيرون آمده از يك جنس باشد يا از چند جنس، يك نفر آن را بيرون آورده باشد، يا چند نفر [3].

مسأله 1829- اگر بدون فرو رفتن در دريا به وسيله اسبابى جواهر بيرون آورد و بعد از كم كردن مخارجى كه براى آن كرده قيمت آن به 18 نخود طلا برسد بنابر احتياط

[1] بلكه بايد قرعه بيندازند و به هر كس افتاد مال را به او بدهند.

[2] كه متعارف باشد با فرو رفتن به دريا بيرون آيد.

[3] اگر قسمت هر يك به قيمت هجده نخود طلا برسد بايد خمس آن را بدهد و الّا واجب نيست.