4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر

مسأله 1605- اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبران‌ [1] و جانشينان پيغمبران عمداً نسبت دروغ بدهد اگرچه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است و احتياط واجب آن است كه به حضرت زهرا سلام‌اللَّه عليها هم نسبت دروغ ندهد.

مسأله 1606- اگر بخواهد خبرى را كه نمى‌داند راست است يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد [2].

مسأله 1607- اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1608- اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مى‌كند و چيزى را كه مى‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، احتياط واجب آن است‌ [3] كه روزه را تمام كند و قضاى آن را هم به‌جا آورد.

مسأله 1609- اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش باطل مى‌شود ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.

مسأله 1610- اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم چنين مطلبى فرموده‌اند و او

[1] در غير پيغمبر اسلام و جانشينان او بنابر احتياط واجب.

[2] لكن اگر خودش خبر داد روزه او باطل نمى‌شود.

[3] واجب نيست و روزه‌اش صحيح است.