مسأله 1599- هرگاه روزه‌دار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مى‌شود؛ يعنى در خواب منى از او بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب‌ [1] بايد نخوابد. ولى در صورتى كه به سبب نخوابيدن به زحمت بيفتد اگر بخوابد روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1600- اگر روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود، واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

مسأله 1601- روزه‌دارى كه محتلم شده، مى‌تواند بول كند و به دستورى كه در مسأله 73 گفته شد، استبراء نمايد، اگرچه بداند به واسطه بول يا استبراء كردن باقيمانده منى از مجرا بيرون مى‌آيد [2].

مسأله 1602- روزه‌دارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرا مانده و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب بايد پيش از غسل بول كند.

مسأله 1603- كسى كه مى‌داند كه اگر عمداً منى از خود بيرون آورد، روزه‌اش باطل مى‌شود، در صورتى كه به قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند، اگرچه منى از او بيرون نيايد، بنابر احتياط واجب‌ [3] بايد روزه را تمام كند و قضا هم بنمايد.

مسأله 1604- اگر روزه‌دار بدون قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند، چنانچه اطمينان دارد كه منى از او خارج نمى‌شود، اگرچه اتفاقاً منى بيرون آيد روزه او صحيح است. ولى اگر اطمينان ندارد در صورتى كه منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل است‌ [4].

[1] اين احتياط واجب نيست.

[2] اگر غسل كرده باشد نمى‌تواند استبراء يا بول كند در صورتى كه بداند منى بيرون مى‌آيد.

[3] واجب نيست و روزه‌اش در صورتى كه منى خارج نشود صحيح است.

[4] در صورتى كه عادت نداشته باشد كه منى از او خارج شود با شوخى، باطل نمى‌شود، اگر چه اطمينان نداشته باشد كه خارج نمى‌شود، بلى اگر شوخى را ادامه دهد تا آن‌جا كه نزديك به خروج است و از خود نگه‌دارى نكند و خارج شود روزه‌اش باطل است.