مسأله 1205- اگر در نماز مستحبى دو ركعتى، گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود بايد اعتنا نكند و نمازش صحيح است. و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود، بنابر احتياط واجب بايد به همان گمان عمل كند، مثلًا اگر گمانش به يك ركعت مى‌رود احتياطاً بايد يك ركعت ديگر بخواند.

مسأله 1206- اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن سجده سهو واجب مى‌شود، يا يك سجده يا تشهد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز، سجده سهو يا قضاى سجده و تشهد را به‌جا آورد.

مسأله 1207- اگر شك كند كه نماز مستحبى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيّار وقت معيّن نداشته باشد، بنا بگذارد كه نخوانده است. و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معيّن داشته باشد، پيش از گذشتن وقت شك كند كه آن را به‌جا آورده يا نه، ولى اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

شك‌هاى صحيح‌

مسأله 1208- در نُه صورت اگر در شماره ركعت‌هاى نماز چهار ركعتى شك كند، بايد فوراً فكر نمايد، پس اگر يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا كرد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند وگرنه به دستورهايى كه گفته مى‌شود عمل نمايد و آن نُه صورت از اين قرار است:

اول: آن كه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت خوانده يا سه ركعت، كه بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به‌جا آورد.

دوم: شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه بايد بنا بگذارد