كه اگر مى‌تواند مهر را بلند [1] كند و به پيشانى بگذارد، و اگر با سر يا چشم‌ها هم نمى‌تواند اشاره كند، بايد در قلب نيت سجده كند، و بنابر احتياط واجب با دست و مانند آن براى سجده اشاره نمايد.

مسأله 1079- كسى كه نمى‌تواند بنشيند، بايد ايستاده نيت سجده كند و چنانچه مى‌تواند، براى سجده با سر اشاره كند و اگر نمى‌تواند، با چشم‌ها اشاره نمايد و اگر اين را هم نمى‌تواند، در قلب نيت سجده كند، و بنابر احتياط واجب با دست و مانند آن براى سجده اشاره نمايد.

مسأله 1080- اگر پيشانى بى‌اختيار از جاى سجده بلند شود، چنانچه ممكن باشد بايد نگذارد دوباره به جاى سجده برسد، و اين يك سجده حساب مى‌شود، چه ذكر سجده را گفته باشد يا نه و اگر نتواند سر را نگهدارد و بى‌اختيار دوباره به جاى سجده برسد، روى هم يك سجده حساب مى‌شود و اگر ذكر نگفته باشد بايد بگويد.

مسأله 1081- جايى كه انسان بايد تقيه كند مى‌تواند بر فرش و مانند آن سجده نمايد و لازم نيست براى نماز به جاى ديگر برود ولى اگر بتواند بر حصير يا چيزى كه سجده بر آن صحيح مى‌باشد، طورى سجده كند كه به زحمت نيفتد [2]، نبايد بر فرش و مانند آن سجده نمايد.

مسأله 1082- اگر روى تشك پر يا چيز ديگرى كه بدن روى آن آرام نمى‌گيرد سجده كند باطل است‌ [3].

[1] اگر مى‌تواند آن‌قدر بلند كند كه سر را روى آن بگذارد به احتياط واجب اين كار را بكند واگر نتوانست به احتياط مستحب مهر را به پيشانى بگذارد.

[2] اگر مخالف تقيه باشد نبايد سجده به حصير كند گرچه به زحمت نيفتد.

[3] اگر هيچ آرام نگيرد باطل است ولى در تشك چنين چيزى نمى‌شود، و اگر بعد از سر گذاشتن و مقدارى پايين رفتن آرام بگيرد مانع ندارد.