مسأله 966- اگر بعد از گفتن تكبيرةالاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن چيزى شده به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده، بايد تكبير را بگويد و احتياط واجب آن است كه اول عملى كه نماز را باطل مى‌كند، انجام دهد مثلًا صورت خود را از قبله بگرداند، بعد تكبير بگويد.

قيام (ايستادن)

مسأله 967- قيام در موقع گفتن تكبيرةالاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مى‌گويند ركن است، ولى قيام در موقع خواندن «حمد» و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نمازش صحيح است.

مسأله 968- واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است.

مسأله 969- اگر ركوع را فراموش كند و بعد از «حمد» و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد بايستد و به ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد، به حال خميدگى به ركوع برگردد، چون قيام متصل به ركوع را به‌جا نياورده، نماز او باطل است.

مسأله 970- موقعى كه ايستاده است، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جايى تكيه نكند ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا در حال خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.

مسأله 971- اگر موقعى كه ايستاده، از روى فراموشى بدن را حركت دهد، يا به طرفى خم شود، يا به جايى تكيه كند، اشكال ندارد ولى در قيام موقع گفتن تكبيرةالاحرام و قيام متصل به ركوع اگر از روى فراموشى هم باشد، بنابر احتياط واجب، بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند.