نفاس و بقيه استحاضه مى‌باشد، و احتياط مستحب آن است كسى كه عادت دارد از روز بعد از عادت، و كسى كه عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هجدهم زايمان، كارهاى استحاضه را به‌جا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.

مسأله 524- زنى كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بعد از آن بنابر احتياط واجب تا دو روز عبادت را ترك نمايد [1] و بعد از دو روز تا روز دهم كارهاى استحاضه را به‌جا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد و اگر از ده روز بگذرد، استحاضه است و بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد و عبادت‌هايى را كه در آن روزها به‌جا نياورده قضا نمايد. مثلًا زنى كه عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد و بنابر احتياط واجب در روز هفتم و هشتم عبادت را ترك كند و در روز نهم و دهم كارهاى استحاضه را به‌جا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او استحاضه مى‌باشد.

مسأله 525- زنى كه در حيض عادت دارد، اگر بعد از زاييدن تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پى در پى خون ببيند به اندازه روزهاى عادت او نفاس است و ده روز از خونى كه بعد از نفاس مى‌بيند اگر چه در روزهاى عادت ماهانه‌اش باشد، استحاضه است، مثلًا زنى كه عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يك ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز حتى خونى كه در روزهاى عادت خود كه از بيستم تا بيست و هفتم است مى‌بيند، استحاضه مى‌باشد، و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى‌

[1] اين احتياط واجب نيست و تا سر ده روز اختيار دارد كه نماز را ترك كند يا كارهاى‌مستحاضه را به‌جا آورد ولى ترك يك روز يا دو روز خيلى مطلوب است.