مسأله 959- واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است.

مسأله 960- اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد بايستد و به ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد، به حال خميدگى به ركوع برگردد، چون قيام متصل به ركوع را به جا نياورده، نماز او باطل است.

مسأله 961- موقعى كه ايستاده است، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جايى تكيه نكند ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا در حال خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.

مسأله 962- اگر موقعى كه ايستاده، از روى فراموشى بدن را حركت دهد، يا به طرفى خم شود، يا به جايى تكيه كند، اشكال ندارد ولى در قيام موقع گفتن تكبيرةالاحرام و قيام متصل به ركوع اگر از روى فراموشى هم باشد، بنابر احتياط واجب، بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

مسأله 963- بايد در موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد.

مسأله 964- كسى كه مى‌تواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد نمازش باطل است.

مسأله 965- موقعى كه انسان در نماز مى‌خواهد كمى جلو يا عقب رود، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بايد چيزى نگويد ولى‌ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ اقُومُ وَ اقْعُدُ را بايد در حال برخاستن بگويد و در موقع گفتن ذكرهاى واجب هم بدن بايد بى‌حركت باشد بلكه احتياط واجب آن است كه در موقع گفتن ذكرهاى مستحبى نماز، بايد بدنش آرام باشد.

مسأله 966- اگر در حال حركت بدن ذكر بگويد، مثلًا موقع رفتن به ركوع يا رفتن به سجده تكبير بگويد، چنانچه آن را به قصد ذكرى كه در نماز دستور داده‌اند بگويد، بايد نماز را دوباره بخواند و اگر به اين قصد نگويد، بلكه بخواهد ذكرى گفته باشد نماز صحيح است.