س 402

- نظر به مسأله 1331 توضيح المسائل اگر كسى بدون قصد ماندن در محلى آن قدر بماند كه مردم بگويند آنجا وطن او است وطن او محسوب مى‌شود، حكم اين جانب كه مدت 5 سال در تهران دانشجو هستم و در شركتى مشغول به كار مى‌باشم و بعد از ظهرها تحصيل مى‌كنم و هنوز درسم تمام نشده و صاحب منزل شخصى مى‌باشم، ازدواج هم نموده‌ام و قصد حتمى ماندن در تهران را ندارم چيست؟

ج‌

- بدون قصد ماندن دائم در يك محله از تهران وطن محقق نمى‌شود مگر مدت زيادى كه مردم او را اهل آنجا بشمارند در آن بماند و 5 سال كافى نيست.

س 403

- افرادى كه بدون قصد توطن ساليان متمادى در يك شهر سكونت دارند، آيا اگر هشت يا ده سال در آنجا مانده باشند، صدق توطّن مى‌كند يا نه؟

در هر صورت ميزان براى صدق توطن چه مقدار است؟

ج‌

- مقدار ذكر شده كافى در صدق وطن نيست.

س 404

- فردى كه در وطن ثانى اقامت كرده است امّا هر دو سه روز يك بار براى انجام كارى مجبور به طىّ مسافتى كمتر از هشت فرسخ مى‌شود، نماز و روزه‌اش را به چه نحو بايد انجام دهد؟

ج‌

- اگر از وطن به كمتر از مسافت مى‌رود نمازش تمام است ولى اگر فاصله به چهار فرسخ شرعى برسد و بخواهد اين راه را برود و برگردد حكم مسافر پيدا مى‌كند.