معصومين (ع) نقل شده است. و در كتابهاى دعا مثل «مصباح المتهجّد» شيخ طوسى (ره) و «البلد الامين» و «مصباح» كفعمى و «اقبال الاعمال» نقل شده است.

دعاى سحر، دربردارنده اسما و صفات حق تعالى است. و حضرت امام در شرح آن، به مباحث اسما و صفات و بحث دعا و اقسام آن و ... پرداخته و آن را با زبان اهل معرفت همراه آيات و روايات بيان كرده‌اند و در شرح خويش ضمن بيان و نقل ديدگاههاى صاحبان معرفت، برخى نظرات خاصّ خويش را نيز طرح كرده‌اند. درك و فهم كامل مطالب اين اثر نيازمند آشنايى با زبان معارف است.

تاريخ نگارش اين اثر سال 1347 ق است، در زمانى كه از عمر شريفشان بيش از 27 سال نگذشته بود. و اولين اثر شناخته‌شده ايشان مى‌باشد.

شرح دعاى سحر، بيش از سى سال مخطوط باقى مانده بود و فقط عده‌اى از نزديكان و شاگردان ايشان از آن نسخه برداشته و استفاده مى‌كردند. در سال 1359 ش، براى اولين بار متن عربى كتاب همراه ترجمه فارسى به قلم مرحوم آيت‌الله سيد احمد فهرى توسط انتشارات نهضت زنان مسلمان منتشر گرديد، و پس از دو سال متن عربى آن توسط مؤسسة الوفاء بيروت: با مقدمه آقاى فهرى انتشار يافت.

مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى (س) به حكم مسئوليت و وظيفه‌اى كه به عهده دارد، متن عربى شرح دعاى سحر را با مقابله چند نسخه خطى و تصحيح و تعليق فهارس فنى در سال 1374 منتشر كرده است.

بيشتر بخشهاى اثر فوق در تبيانهاى موضوعى كه قبلًا انتشار يافته ترجمه گرديده است و هم اكنون ترجمه كامل آن مطابق متن تصحيح شده ارائه مى‌گردد.

برخى از اصطلاحات و تعابير عرفانى اين اثر در پيوست شرحى كوتاه شده‌