هيچ عملى را قيمتى نيست، بلكه ضايع و باطل و موجب سخط الهى است، اخلاص است كه سرمايه مقامات اخرويه و رأس المال تجارت آخرت است. و در اين باب نيز در اخبار اهل بيت عصمت (ع) سفارش بليغ شده است. از آن جمله آن است كه جناب كلينى، رضوان اللّه عليه، حديث كند:

بإسناده عن أبي جعفر، عليه السّلام، قال: قرّاء القرآن ثلاثة: رجل قرأ القرآن فاتّخذه بضاعة و استدرّ به الملوك و استطال به على النّاس. و رجل قرأ القرآن فحفظ حروفه و ضيّع حدوده و أقامه إقامة القدح. فلا كثّر اللّه هؤلاء من حملة القرآن. و رجل قرأ القرآن فوضع دواء القرآن على داء قلبه، فأسهر به ليله، و أظمأ به نهاره، و قام به في مساجده، و تجافى به عن فراشه، فبأولئك يدفع اللّه العزيز الجبّار البلاء، و بأولئك يديل اللّه من الأعداء، و بأولئك ينزل اللّه الغيث من السّماء. فو اللّه، لهؤلاء فى قرّاء القرآن اعزّ من الكبريت الأحمر. [1] «قاريان قرآن سه گروه‌اند: يكى، آنان كه قرائت قرآن را سرمايه معيشت اتخاذ نمودند، و به واسطه آن از ملوك حقوق و شهريه گيرند، و بر مردم تقدم جويند.

و ديگر، آنان كه حفظ حروف و صورت قرآن كنند، و تضييع حدود آن نمايند و او را پشت سر اندازند، چنانچه سوار قدح خود را به پشت آويزد خداوند زياد نكند اين قسم حمله قرآن را. و طايفه ديگر آنان هستند كه قرآن را قرائت كنند و با دواى قرآن دردهاى قلب خود را علاج كنند، پس به واسطه آن شب را بيدار و به عبادت بگذرانند، و روز را روزه بگيرند و به تشنگى گذرانند، و در مساجد حاضر شوند و اقامت كنند و از فراش خواب ناز برخيزند. پس، خداوند عزيز جبّار به واسطه اين‌ها دفع بليات فرمايد و باران از آسمان فرو فرستد. به خدا قسم كه اين گروه از قاريان قرآن از كبريت احمر كمياب‌ترند.» و عن عقاب الأعمال بإسناده عن أبي عبد اللّه، عليه السّلام، عن أبيه، عن آبائه، عليهم السّلام، قال: من قرأ القرآن يأكل به النّاس، جاء يوم القيامة و وجهه عظم لا لحم فيه. [2] فرمود: «كسى كه قرائت قرآن كند براى استفاده از مردم، در روز قيامت بيايد در صورتى كه روى او استخوانى است بدون گوشت.» و بإسناده عن رسول اللّه، صلّى اللّه عليه و آله، في حديث قال: من تعلّم‌

[1] اصول كافى، ج 2، ص 627، «كتاب فضل القرآن»، «باب النوادر»، حديث 1.

[2] وسائل الشيعة، ج 4، ص 837، «كتاب الصلاة»، باب 8 از «ابواب قراءة القرآن»، حديث 7. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 329، «عقاب المستأكل بالقرآن»، حديث 1.